شش گیاه ضد انگل

کاربرد شش گیاه ضد انگل

ضد انگل روده و معده، آنتی سپتیک، رفع کرمک

ترکیب عرقیات گیاهی شش گیاه ضد انگل

عصاره درمنه، بومادران، عصاره آویشن

علت ترکیبی شدن این عرقیات به صورت معجون

به دلیل افزایش تاثیر بر روی سلامتی و جلوگیری از بیماری ها و همچنین معتدل شدن طبع گیاهان.

هشدار (موارد منع مصرف) 

برای کودکان زیر یک سال و زنان باردار استفاده نشود.

روش مصرف شش گیاه ضد انگل

یک تا دو قاشق غذاخوری در یک استکان آب ولرم ریخته و روزی سه وعده قبل از صبحانه، ناهار و شام میل شود.

پرهیزات

پیشنهاد می شود در دوره استفاده از این محصول، از مصرف گوشت و فست فود خودداری کنید.

عوارض جانبی: ندارد

تداخل دارویی: ندارد

 دوره مصرف

۴۰ تا ۶۰ روز می باشد که بهتر است مصرف محصول تا بهبودی کامل ادامه یابد.

روش نگهداری

در محیط خشک و خنک و به دور از تابش مستقیم نور خورشید نگهداری شود.

ترکیب عرقیات گیاهی شش گیاه ضد انگل

درمنه (Sagebrush)

از روغن این گیاه دارویی برای رویاندن موی ریش، جلوگیری از ریزش مو و درمان کچلی استفاده می‌شود و ضماد آن برای رفع نیش کژدم، رطیل، گزیدگی عقرب و سموم سرد مفید است. گیاه درمنه دارای خواص ضد سرطان و ضد مالاری است و مردم برای بیماری‌هایی مختلف از جمله اسهال، دل درد، عفونت روده و بدن درد از آن استفاده می‌کنند.گیاه درمنه مقوی، اشتها آور، بادشکن، رفع کننده دل پیچه و پاک کننده زخم‌های عفونی است و از آن برای پانسمان ورم سرمازدگی، تسکین دمل و درمان آکله استفاده می‌شود. دم کرده این گیاه دارویی برای رفع تورم معده و درمان انگل‌های دراز و روده‌ای مثل کرمک و آسکاریس مورد استفاده قرار می‌گیرد. گونه ‌های مختلف گیاه درمنه (Artemisia) از خانواده کاسنی (Compositeae) از لحاظ داشتن خواص مختلف و موارد استفاده متفاوت در مقایسه با بسیاری از گیاهان دیگر شاخص بوده و ارزش‌های چند جانبه دارند. درمنه یا برنجاسف دارای اثرات ضد آلرژی، ضد باکتری، ضد قارچ، ضد اسپاسم و تسهیل کننده جریان خون است. درمنه به صورت لوسیون برای تقویت پوست و جلوگیری از چروک پوست استفاده می شود. استفاده از قطره درمنه باعث درمان کچلی ناخن می شود و همچنین دارای اثرات ضد التهاب بوده و در روند ترمیم زخم و بهبود سریع آن مؤثر است.

تحقیقات ثابت کرده است که درمنه یا برنجاسف از طریق ایجاد تغییرات مطلوب بر سطح لیپوپروتئین ها در جلوگیری از پیشرفت بیماری آترواسکلروز مؤثر است. همچنین ثابت شده است که این گیاه دارای اثرات ضد باکتریایی است و به عنوان یک گیاه برای ضد عفونی کننده مفید است. این گیاه اثر آن در درمان دیابت، یرقان و بیماری های گوارشی نیز مؤثر بوده است. همچنین مشخص شده است که عصاره این گیاه بر سطح آنزیم های کبدی مفید است و با کاهش آسیب های سلول های کبدی و با کاهش سطح لیپیدهای کبدی و جلوگیری از تشکیل کبد چرب باعث کاهش سطح آنزیم های ALT و AST در پلاسما می شود و می توان از این گیاه در درمان دیابت استفاده کرد. این گیاه دارای اثر ضد کوکسیدیایی است که مکانیسم آن عمدتا تشدید فعالیت های اندوپروکسیدازی سلولی است که موجب افزایش رادیکال های آزاد می شود و این رادیکال های آزاد در القای استرس اکسیداتیو مؤثر بوده و موجب آلکیله کردن پروتئین ها می شود.

بومادران  (Achillea millefolium)

دارای طبع گرم و خشک بوده و برای افراد با طبع سرد و تر مناسب است. از خواص دیگر آن می توان به درمان دردهای معده، تنظیم قاعدگی و پیشگیری از عفونت، جلوگیری از چین و چروک صورت، کم کردن ریزش مو، درمان تنگی نفس، قطع خون‌ریزی، تقویت کبد، کاهش دردهای قاعدگی، تسکین درد مفاصل، تقویت معده، رفع نفخ، درمان سنگ مثانه و کلیه، دفع لک‌های پوستی و پیسی اشاره نمود.

آویشن  (Thymus)

طبع آویشن گرم و خشک است. برای افراد با طبع سرد و تر مناسب است. به عنوان مسهل برخی از مواد غذایی مانند پنیر، ماست، سیب زمینی، لوبیا سبز و نخود سبز به کار می‌رود. مصرف بیش از اندازه آویشن به افرادی که مزاج گرم و خشک دارند، توصیه نمی‌شود. درمان عفونت ریه با آویشن، رفع گرفتگی بینی، درمان دل درد، دل پیچه و اسهال، برای عفونت واژن، درمان کیست تخمدان، از دیگر کاربردهای آویشن به حساب می آید. همچنین لطیف کننده و هضم کننده غذاهای سنگین و دیرهضم است. آویشن همراه با انجیر باعث تقویت ریه و سایر قسمت‌های دستگاه تنفسی می‌شود. بخور آویشن برای کسانی که دچار سینوزیت مکرر و چرکی می‌شوند بسیار موثر است.