شش گیاه معده

کاربرد شش گیاه معده

رفع دل درد، رفع سوزش معده، رفع ورم معده، رفع ریفلاکس، کمک به هضم بهتر غذا

ترکیب عرقیات گیاهی شش گیاه معده

زنیان، آویشن، جدوار، هل، بابونه، شیرین بیان، نعناع

علت ترکیبی شدن این عرقیات به صورت معجون

به دلیل افزایش تاثیر بر روی سلامتی و جلوگیری از بیماری‌ها و همچنین معتدل شدن طبع گیاهان.

روش مصرف شش گیاه معده

یک تا دو قاشق غذاخوری در یک استکان آب ولرم ریخته و روزی سه وعده قبل از صبحانه، ناهار و شام میل شود.

هشدار (موارد منع مصرف)

برای کودکان زیر یک سال و زنان باردار استفاده نشود.

پرهیزات

پیشنهاد می‌شود در دوره استفاده از شش گیاه معده، از مصرف ادویه جات، میوه‌های ترش، حبوبات، میوه‌های سرد، لبنیات ترش و سبزیجات به مقدار زیاد خودداری کنید.

عوارض جانبی

ندارد

تداخل دارویی

ندارد

دوره مصرف شش گیاه معده

دوره مصرف شش گیاه معده، ۴۰ تا ۶۰ روز می‌باشد که بهتر است مصرف محصول تا بهبودی کامل ادامه یابد.

روش نگهداری شش گیاه معده

در محیط خشک و خنک و به دور از تابش مستقیم نور خورشید نگهداری شود.

ترکیب عرقیات گیاهی شش گیاه معده

زنیان (Trachyspermum)

زنیان یکی از گیاهان دارویی با طبع گرم و خشک است که خواص بسیار فوق‌العاده‌ای دارد، که نام‌های دیگر آن انیسون بری، کمون حبشی، اجوان، اسپری کای و نانخواه است. میوه زنیان به شکل بیضی کوچک و به رنگ قهوه‌ای مایل به زرد است و حاوی تیمول است. از خواص زنیان می‌توان به مواردی مانند تنظیم سطح کلسترول، کنترل فشار خون، درمان التهاب، درمان سرفه و سرماخوردگی، کمک به درمان آسم، درمان وبا و… اشاره کرد. عرق زنیان دارای طبع گرم است و برای هضم غذا مفید است و در نتیجه از انباشته شدن چربی در بدن جلوگیری می‌کند.

عرق زنیان خاصیت مسهل بودن دارد و باعث دفع سریع غذا و غیرقابل دسترس کردن غذا برای جذب بدن می‌شود و از این طریق مانع تجمع چربی شده و به کاهش وزن و لاغری کمک می‌کند. زنیان اگر به اندازه کافی مصرف شود نه‌تنها عوارضی ندارد که بسیار مفید نیز هست؛ اما اگر در مصرف آن زیاده روی کنیم، عوارض جانبی دارد. از عوارض زنیان می‌توان به کاهش شیرمادران، آلرژی و حساسیت، افزایش دمای بدن، حساسیت به نور، سوزش معده، حالت تهوع و گیجی اشاره کرد.

در مورد نوزادان و زنان باردار اطلاعات کاملی در دسترس نیست و بهتر است از زنیان استفاده نکنند؛ زیرا با توجه به طبع گرم زنیان ممکن است سبب زایمان زودرس یا سقط جنین شود.

آویشن (Thymus)

طبع آویشن گرم و خشک است. برای افراد با طبع سرد و‌تر مناسب است. به عنوان مسهل برخی از مواد غذایی مانند پنیر، ماست، سیب زمینی، لوبیا سبز و نخود سبز به کار می‌رود. مصرف بیش از اندازه آویشن به افرادی که مزاج گرم و خشک دارند، توصیه نمی‌شود. درمان عفونت ریه با آویشن، رفع گرفتگی بینی، درمان دل درد، دل پیچه و اسهال، برای عفونت واژن، درمان کیست تخمدان، از دیگر کاربردهای آویشن به حساب می‌آید. همچنین لطیف کننده و هضم کننده غذاهای سنگین و دیرهضم است. آویشن همراه با انجیر باعث تقویت ریه و سایر قسمت‌های دستگاه تنفسی می‌شود. بخور آویشن برای کسانی که دچار سینوزیت مکرر و چرکی می‌شوند بسیار موثر است.

جدوار (Curcuma zedoaria)

امروزه گیاهان دارویی بیشتر از داروهای شیمیایی مصرف می‌شوند چراکه برگرفته از طبیعت است و مطمئنا اگر از محصولات طبیعت به درستی و مناسب استفاده گردد باعث ایجاد ضرر نمی‌گردد. یکی از گیاهان دارویی که در طبیعت وجود دارد همچنین از خواص و فواید بسیاری نیز برخوردار است گیاه دارویی جدوار می‌باشد. از فواید گیاه جدوار می‌توان به این مورد اشاره نمود که بسیار برای لاغری مناسب بوده و افراد چاق می‌توانند از آن برای کاهش وزن خود استفاده نمایند. از جدوار به عنوان پادزهر برای هر سمی می‌توان استفاده کرد.

دمنوش جدوار موجب تسکین دردهایی همچون: قولنج، درد معده، سنگ مثانه و سختی دفع ادرار می‌شود. ترکیب دمنوش گیاه دارویی جدوار با سرکه یا گلاب برای درمان دردهای ظاهری موثر است. برای آماس‌های بلغمی، صفراوی و سوداوی مثل: تورم در زیر بغل یا کشاله ران، خیارک، خنازیر و زخم‌های که دیر ترمیم و درمان می‌شوند مناسب می‌باشد.

ترکیب این گیاه با گلاب یک درمانگر قوی است که برای درمان سنگ مثانه، بیماری صرع در کودکان، انسداد کبد، ضعف نیروی جنسی و تپش قلب بسیار موثر می‌باشد. از دیگر فواید این محصول می‌توان به درمان بیماری بواسیر اشاره نمود. کافی است ترکیب گلاب و گیاه جدوار را بر روی موضع بمالید تا بیماری درمان شود.

برای فلج صورت، رعشه، استسقاء، یرقان و تب نیز می‌توان استفاده نمود. برای درمان: زخم، پیسی، لکه‌های سیاه صورت و از بین بردن جای زخم می‌توان از گیاه دارویی جدوار استفاده نمود. همچنین از دیگر خواص این گیاه می‌توان به نیرو دهندگی، محرک، ضد التهاب، ضد نفخ و خلط آوری اشاره کرد. برای درمان می‌توان آن را به عنوان ادویه و یا دم کرده استفاده کرد.

هل (Elettaria cardamomum)

هل از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است. مطابق این نظر جویدن دانه‌های هل پس از صرف غذا ضمن کمک به هضم و گوارش بهتر غذا، می‌تواند بوی نامطبوع دهان را نیز خنثی کند. مصرف دم‌کرده آن مفرح، مقوی معده لطیف و بادشکن است. دانه‌های هل خواص گرمابخشی داشته و معده و روده‌ها را تقویت می‌کنند. هل اشت‌ها را تحریک می‌کند و عمل گوارش غذا را بهبود می‌بخشد. نوشیدن دم کرده داغ آن موجب تسکین کولیت، سوءهاضمه، نفخ، حالت تهوع و بی‌حالی شده و مانع ترشح زیاد اسید معده می‌شود.

یکی از خواص ویژه و بسیار ارزشمند هل، جلوگیری از تشکیل خلط در گلو است. از این رو می‌توان آن را به محصولات لبنی و پودینگ‌ها افزود تا اثر شیر را که موجب تشکیل خلط در گلو می‌شود خنثی کرده و به گوارش آن نیز کمک کند. دانه‌های هل خاصیت داروی اکسپکتورانت را دارد و سینوس‌ها و برونش‌ها، بینی و سینه را از خلط و ترشحات اضافی پاک می‌کنند.

هل چنان‌که ذکر شد خواص گرمابخش و انرژی‌زا دارد از این رو به بهبود روحیه و بازیابی انرژی و توان از دست رفته کمک می‌کند، اضطراب و نگرانی را کاهش می‌دهد و در رفع افسردگی مؤثر است. هل همچنین کلیه‌ها را تقویت می‌کند و گفته می‌شود برای درمان شب ادراری کودکان مفید است. البته مصرف زیاد آن تپش قلب را افزایش می‌دهد.

بابونه (Matricaria recutita)

بابونه طبع گرم و خشک داشته و برای افراد با طبع سرد و مرطوب مناسب است. تقویت معده، درمان زخم معده، تقویت قوای جنسی، ادرارآور و قاعده آور، تقویت سیستم ایمنی بدن از دیگر ویژگی‌های این گیاه می‌باشد.

شیرین بیان (Glycyrrhiza glabra)

قسمت مورد استفاده شیرین بیان ساقه‌های زیرزمینی و ریشه‌های گیاه است که دارای ترکیبات مختلفی است. مهم‌ترین ماده اصلی که موجب شیرینی شیرین بیان است، ترکیب موجود در ریشه‌های گیاه به نام اسید گلیسریزیک است که پنجاه برابر از شکر شیرین‌تر است و مقدار آن با توجه به شرایط محیطی و گونه گیاه بین ۵ تا ۲۰ درصد است. اسید گلیسریزیک با افزایش سن گیاه افزایش می‌یابد. طعم عصاره بسته به انواع مختلف گیاه، متغیر است؛ مثلاً شیرین بیان اسپانیایی طعم ملایم دارد؛ در حالیکه شیرین بیان یونانی دارای طعمی نسبتا تلخ است.

عصاره این گیاه حاوی ترکیب گلیسیریزین، اسید گلیسریزیک و نمک‌های پتاسیم و کلسیم است. اسید گلیسریزیک و گلیسیریزین برای درمان زخم‌های گوارشی مفید است. ریشه‌های این گیاه حاوی کومارین، فلاون، روغن‌های فرار و استرول گیاهی نیز هست. پودر ریشه شیرین بیان (ریشه خشک ساییده گیاه) خلط‌آوری مؤثر است و از زمان‌های باستان به این منظور مورد استفاده بوده‌است. ترکیبات موجود در ریشه گیاه شیرین بیان در مقابله با پوسیدگی دندان نافع است. ترکیبات موجود در ریشه گیاه خاصیت ضد میکروبی دارد؛ بنا بر این می‌توان از شیره این گیاه به عنوان ماده ضدپوسیدگی در محلول‌های شستشوی دهان و نیز خمیر دندان‌ها استفاده کرد.

در طب سنتی از این گیاه برای درمان اسپاسم عضلات و تورم، برونشیت، روماتیسم و ورم مفاصل استفاده می‌شود. امروزه نیز عصاره شیرین بیان یکی از اجزاء ترکیبی شربت سرفه به‌شمار می‌رود. این ماده به شکل طبیعی‌اش، در درمان زخم‌های دهان و دستگاه گوارشی مفید است. شیرین بیان همچنین مدر (ادرارآور) و ملیّن است و می‌توان آن را به عنوان عامل ضدویروس موضعی برای زخم و التهاب زونا، چشم، دهان و دستگاه تناسلی به کار برد. مهم‌ترین خاصیت شیرین بیان، تأثیر بر دستگاه گوارش است. این گیاه درمان‌کننده ورم و زخم معده و اثنی‌عشر است و بر روی سرطان معده تأثیر مطلوب دارد. همچنین برای درمان سوءهاضمه و از بین بردن نفخ شکم مفید است.

شیرین بیان بر سیستم درون‌ریز بدن نیز تأثیرگذار است و مصرف آن ممکن است مقدار تستوسترون خونابه را کاهش دهد. با این حال مشخص نیست که آیا بر میزان تستوسترون آزاد نیز مؤثر است یا خیر. یکی از خواص دارویی شیرین بیان خاصیت ضد لک و روشن‌کنندگی آن بر پوست است که در قالب کرم‌های مراقبت از پوست ارائه شده‌است.

نعناع (Ziziphus jujuba)

نعناع گیاهی است که طبع گرم و خشک داشته و برای افراد با طبع سرد و‌تر مناسب است. برگ‌های نعنا سرشار از فسفر، کلسیم و ویتامین‌هایی مانند C، D، E و A هستند که سیستم ایمنی بدن را بهبود می‌بخشند. نعناع برای جلوگیری از افسردگی، جلوگیری از سرطان و رفع حالت تهوع هنگام صبح بسیار مفید است.